وابستگی اتفاق خوبی نیست!
برمیگرده به زمان ِ دور که تصمیم گرفتم عقلم به احساساتم غلبه داشته باشه!
ارادی ِ.برای من که کاملا ارادی بود...بعد از مدتی آدمی بودم که اطرافیانش براش عزیز َن و باهاشون از لحظه هاش لذت میبره اما هیچوقت نمیذاره بودن یا نبودنشون روی گذر زندگیش اثر گذار باشه...
اره از یه جایی به بعد فلج شدن زندگیم به خاطر آدما امکان پذیر نبود ُ معروف شدم به چوب خشک...
خب واقعیتش اینه که اصلا بد نبود...
من کاملا آگاهانه وارد این شکل زندگی شده بودم و از روندی که داشت راضی بودم...
اما الان یه چیزایی جا به جا شده...گاهی خودم ُ زندگیم ُ میسپارم دست احساساتم...دست تو...
ادم به خاطر دوست داشتن هاش قوی و قوی تر میشه ....اما ضعف هم ویژگی جدا نشدنی دوست داشتنه...
ویژگی که بودنش دیگه چندان اهمیتی نداره...
وابستگی انقدرام اتفاق بدی نیست :)
